Hubertusklauw

Bij sommige honden zie je bij de achterpoten extra teentjes, dit worden hubertusklauwen of wolfsklauwen genoemd. Bij de meeste hondenrassen wordt deze hubertusklauw als een (erfelijke) afwijking gezien, maar bij sommige rassen is de aanwezigheid van hubertusklauwtjes verplicht volgens de rasstandaard.

Wat is de functie van de hubertusklauw?

Tegenwoordig heeft de hubertusklauw geen functie meer. Er is ook geen verbinding meer met het bot en zit er ook geen kracht meer in de extra teentjes. Er zijn enkele en dubbele hubertusklauwen. Omdat deze tenen de grond niet raken is het verstandig de nagels goed in de gaten te houden en tijdig te knippen. Dit om te voorkomen dat de nagels het vlees in groeien.

Er zijn een aantal theorieën waar deze extra tenen vandaan komen.

Grip tijdens het rennen

Hubertusklauwen vind je vooral bij rassen die in bergachtige of heuvelachtige gebieden voorkomen. Gedacht wordt dat de extra tenen zorgden voor meer grip om minder vlakke ondergronden.

Grip tijdens het vechten

Honden zoals de kangal en de beauceron zijn bijvoorbeeld vooral gebruikt om de kuddes te beschermen tegen onder andere wolven. De hubertusklauw zou honden extra grip gegeven hebben bij het vastgrijpen van een wolf tijdens een gevecht. Waarschijnlijk komt hier ook de naam wolfsklauw vandaan (want wolven zelf hebben deze extra tenen namelijk niet).

Welke hondenrassen hebben een hubertusklauw?

Je vindt de hubertusklauwen bij de:

• Anatolische herdershond (kangal)
• Beauceron
• Briard
• Catalaanse berghond (Gos d’Atura Català)
• Estrela berghond (Portugese herdershond)
• Ijslandse herdershonden
• Noorse Lundehund
• Pyreneese berghond
• Sint Bernard

Bij andere rassen worden ze als afwijking gezien.

Amputeren van hubertusklauwen

Het amputeren van hubertusklauwen is tegenwoordig niet meer toegestaan tenzij de hond er last van heeft. Bijvoorbeeld als de hond er achter is blijven hangen tijdens het spelen of rennen. Als het medisch noodzakelijk is wordt het amputeren door veel verzekeraars ook vergoed.