Krik, krak, krik, krak. Wat gebeurt er onder dat creosootstruikje? Als je de takjes opzij duwt en in de schaduw tuurt heb je kans dat je een glimps opvangt van de woestijn schildpad, Gopherus agassizii, het staats reptiel van Californië. Je kan de woestijn schildpad in bijna alle delen van het Joshua Tree nationaal park tegenkomen, behalve in de steilste gebieden. De woestijn schildpad brengt wel 95% van de tijd ondergronds door. Hoe snel denk je dat een woestijn schildpad loopt? Het antwoord vind je onderaan dit artikel.
Beschermde diersoort
De woestijn schildpad is waarschijnlijk één van de meest bestudeerd dieren van Joshua Tree en werd in 1989 op de bedreigde diersoorten lijst van Californië gezet en een jaar later in 1990 op de federale lijst voor bedreigde diersoorten van de Verenigde Staten van Amerika.
Er zijn een aantal factoren die bijdragen aan de bedreigde status van woestijn schildpadden. Toen er meer mensen in de woestijn kwamen wonen was er minder leefgebied over voor de woestijn schildpadden wat ervoor zorgde dat er een serieuze daling in de populatie in gang gezet werd. Toen er meer mensen kwamen wonen kwamen er ook meer raven, grote zwarte vogels met trek in baby schildpadjes. Het aantal raven in het gebied is in de afgelopen jaren geëxplodeerd omdat ze het bijzonder fijn vinden in bewoonde gebieden te vertoeven. Daarnaast zijn er meer wegen dus meer doodgereden schildpadden, vuilnisbelten, en elektriciteitspalen die uitermate geschikt zijn als uitkijkpost voor raven.
De laatste tientallen jaren heerst er ook een dodelijke bacteriële infectieziekte onder woestijn schildpadden. Dit komt waarschijnlijk door losgelaten schildpadden soorten die als huisdier werden gehouden. De infectie takelt de longen van de schildpadden ernstig toe en kan worden verspreid door het delen van een nest of door contact met mensen.
Gedrag
Het gedrag van woestijn schildpadden wordt gekenmerkt door knikken met het hoofd, om elkaar heen cirkelen, aan de kin klier ruiken, en bijten. Dit kan er natuurlijk ook voor zorgen de bacteriële infectie zich verder verspreid. Deze gedragingen zijn voor de woestijn schildpad een vorm van handen schudden, knuffelen, beleefdheden, en hof maken. Als twee mannetjes elkaar tegenkomen kan het er heftiger aan toe gaan. De mannetjes gebruiken de onderkant van hun schild voor een soort steekspel met als doel de tegenstander op zijn rug te krijgen. Als dit gebeurt moet de omvergegooid shildpad zich zo snel mogelijk weer overeind zien te krijgen anders stikt hij, verbrand in de zon of vriest ’s nachts dood.
Vrouwelijke woestijn schildpadden zijn een stuk gemoedelijker dan mannetjes, ze brengen veel van hun tijd ondergronds door omdat het hun taak is een nest te bouwen en eieren te produceren. Maar vrouwtjes kunnen heel agressief worden als hun nest wordt bedreigd door ongewenste gasten zoals reptielen of zelfs park biologen! Woestijn schildpadden paren het hele jaar door maar het hoogseizoen loopt van maart tot oktober. Een vrouwtjes woestijn schildpad kan het sperma van een mannetje tot wel 8 jaar binnen zich houden en dan nog steeds vruchtbare eieren leggen. Gemiddeld legt ze 5 eieren per nest en dat doet ze meestal tussen begin mei en eind juli. Ze kan echter meerdere keren per jaar eieren leggen afhankelijk van de hoeveelheid voedsel en water die beschikbaar is. Het duurt zo’n 70 tot 120 dagen voor de eieren om uit te komen. Het geslacht van de baby schildpadjes wordt niet bepaald door chromosomen maar in plaats daarvan door de incubatie temperatuur.
Lifestyle
Naar schatting bestaan woestijn schildpadden al zo’n 15 tot 20 miljoen jaar. Misschien heeft deze lange tijd op aarde de schildpadden de tijd gegeven om slimme levens strategieën te ontwikkelen, zoals een trage voortbeweging, een gezond dieet van grassen, wilde bloemen, cactus schijven, en wild fruit. Heel af en toe zal een woestijn schildpad de uitwerpselen van jachtdieren eten om zo aan de benodigde calcium te komen. Hun stompe olifantachtige poten eindigen in scherpe klauwen die zeer geschikt zijn om holen te graven die ze gebruiken voor zowel een winterslaap als een zomerslaap. De holen zijn gemiddeld zo’n 10 meter lang maar een zomerhol is normaal gesproken een stuk korter. Omdat woestijn schildpadden koudbloedig zijn, zijn ze niet in staat hun eigen lichaamstemperatuur te reguleren. Ingraven beschermt tegen de extreme weersomstandigheden van de woestijn en beschermt tegen roofdieren. Ze graven ook kuilen om regenwater op te vangen en zijn in staat om water op te slaan in hun blaas na een flinke regenbui.
Niet aankomen!
Als je toevallig in Joshua Tree in Californië bent en een woestijn schildpad tegenkomt in is het belangrijk om ze niet op te pakken. Zoals een klein kind in zijn broek kan plassen als hij schrikt, zo kan een woestijn schildpad ook zijn blaas legen als het bang is. Dit kan levensbedreigend voor hem zijn als hij niet tijdig zijn water voorraad kan bijvullen.
Het oppakken van een woestijn schildpad is zelfs illegaal op grond van de beschermde diersoorten wet. De enige uitzondering is als een schildpad zich op of nabij een openbare weg bevindt waar hij het gevaar loopt doodgereden te worden. Pak hem met twee handen stevig vast en til hem laag boven de grond op en verplaats hem 20 meter in de richting die hij heen aan het gaan was, het liefst in de schaduw.
Als je graag eens een woestijn schildpad in het echt wil zien dan is het een goed idee om dat in de lente te doen. De warmere temperaturen zijn het teken voor de schildpadden om uit hun hol te komen, op zoek te gaan naar eten, en om te paren. Hoe rustiger je loopt hoe groter de kans dat je een kijkje mag nemen in de kalme wereld van de woestijn schildpad.
Oh ja, als antwoord op de vraag; een woestijn schildpad heeft een gemiddelde snelheid van 320 meter per uur.