Ruim één miljoen diersoorten wereldwijd wordt met uitsterven bedreigd. Dat komt neer op zo’n 38% van het totale aantal diersoorten, een duizelingwekkend percentage. De Rode Lijst van het International Union for Conservation of Nature (IUCN) lijkt eindeloos en wordt alleen maar langer. Dat er zoveel bedreigde diersoorten zijn zou wel eens rampzalige gevolgen kunnen hebben voor de toekomst en voor toekomstige generaties. Ieder dier heeft immers een functie; met name insecten zijn van essentieel belang voor het leven op deze planeet. Andere dieren hebben soms een geheel eigen functie in hun eigen biotoop, maar zijn op hun eigen manier van levensbelang. Sinds 1970 is de totale populatie van dieren (en planten) met 68% afgenomen.
Menselijke schuld?
Er zijn talloze redenen voor deze situatie. Ontbossing, vervuiling, klimaatverandering en (vlees)consumptie zijn hier voorbeelden van. Haaien, jaguars, leeuwen, tijgers, orang-oetans, panda’s, zeeschildpadden, neushoorns, olifanten en ijsberen: populair in dierentuinen, maar in het wild nemen de aantallen razendsnel af.
Vossen, walvissen, apen, luipaarden en schildpadden
Op de lijst staan bijvoorbeeld de darwins vos, die vooral in Chili leeft. Deze unieke vos werd, zoals de naam al doet vermoeden, door Charles Darwin ontdekt. Deze vos is een zogeheten paraplusoort, wat inhoudt dat hij van levensbelang is voor zijn biotoop. Hij zorgt ervoor dat zijn directe omgeving kan leven. Ontbossing en de jacht op hem, zorgen ervoor dat hij steeds minder voorkomt.
Of de vaquita, de Californische bruinvis waar hooguit nog zestig exemplaren van zijn. Deze vis is de kleinste walvis die er is en werd pas in 1958 ontdekt. Het dier raakt vaak verstrikt in netten van de illegale visvangst in de Golf van Mexico. Klimaatverandering is eveneens een vijand: de bruinvis heeft per definitie al een klein leefgebied en deze verandert in rap tempo.
De amoerluipaard wordt ook ernstig bedreigd. Hij leeft in Rusland -in Korea en China zijn ze inmiddels uitgestorven- en daar zijn nog enkele tientallen dieren van over. Daarmee is het de meest bedreigde katachtige.
Het geldt voor zoveel dieren. De Borneose Orang-Oetan bevindt zich eveneens in de kritieke fase, omdat Borneo in rap tempo wordt ontbost. Op het eiland worden rubber- en palmolieplantages gebouwd, ten koste van het tropisch regenwoud. En omdat de Borneose orang-oetans hooguit ééns per zes tot acht jaar jongen krijgen, gaat dat hard. Daarmee is het het traagst voortplantende zoogdier van de aarde.
En wat te denken van de karetschildpad. Het dier heeft een gigantische leefomgeving, maar slechts weinige jongen worden oud. Het komt door voedseltekorten en mensen op het strand. Deze schildpad is één van de zeven zeeschildpadden en onderscheidt zich door zijn schild. Dat is ook de reden dat er veel op gejaagd wordt; zo’n schild levert geld op op de zwarte markt.
Een miljoen voorbeelden
Zomaar vijf voorbeelden, waar ook een miljoen voorbeelden genoemd konden worden. Waar de mens in toenemende mate de aarde voor zich wint, gaat dat ten koste van de bedreigde diersoorten. Ontbossing voor landbouw, voor huizen, voor toerisme. Stranden en zeeën ter vermaak en voor de (illegale) visvangst. Klimaatverandering en vervuiling dat nog steeds aan de orde van de dag is. Het enige dat er tegenover staat zijn beschermprogramma’s en educatie, waarbij de hoop is gevestigd op een volgende generatie.
Geef een reactie